mi chile querido: Architektura wyspy Chiloé

dom w Curaco de Vélez (na archipelagu)

Jadąc autobusem z Santiago na południe w stronę wyspy Chiloé (prawie 1200 km) krajobraz za oknem zmienia się z każdym pokonywanym kilometrem. Suche grzbiety Andów powoli ustępują miejsca gęstym lasom w Araukanii, co pewien czas na horyzoncie wyrastają znienacka ośnieżone czapy wulkanów, jeziora mnożą się niespodziewanie, a niebo co pewien czas grozi ciemnymi chmurami. Jest po prostu inaczej, bardziej dziko, można poczuć się czymś nieistotnym w obliczu dymu wydobywającego się z krateru wulkanu i w obliczu prastarych lasów pełnych araukarii, których czubki można dostrzec dopiero wtedy, gdy zadrze się głowę wysoko do góry.

Z Santiago do Puerto Montt jedzie się około 12 godzin, stamtąd kolejnych parę zanim dotrze się do Castro. Po przypłynięciu promem na brzeg wyspy najbardziej przyciągają uwagę drewniane domy pokryte gontami pomalowanymi na różne kolory. To one w decydujący sposób wpływają na krajobraz Chiloé: rozsiane po całej wyspie dodają jej wiele uroku.
Większość gontów (hiszp. las tehuelas lub las pizarrillas) jest z modrzewia, którego drewno jest bardzo odporne na niepogodę i deszcze. I może nie byłoby w tych gontach nic nadzwyczajnego, gdyby nie ich fantazyjne kształty i kolory.

w pobliżu Achao (na archipelagu)

Architektura na tym chilijskim archipelagu rozwijała się na dwóch frontach: pierwszy jest związany z okresem hiszpańskiej konkwisty w XVI wieku, drugi natomiast z napływem emigrantów niemieckich w XIX wieku. Są to dwa fronty, które z czasem zaczęły się splatać, tworząc całkiem oryginalną mieszankę architektoniczną. Ale architektura wyspy Chiloé ma w sobie również coś własnego i nie zaadoptowanego przez przyjezdnych gości: są to na przykład słomiane dachy, typowe dla kultury indian Mapuche.

Castro

domy w Curaco de Vélez (na wyspie Quinchao)

Innym bardzo ciekawym elementem krajobrazu wyspy Chiloé są jej drewniane kościoły z XVIII wieku. Są one, wraz z niektórymi do dziś istniejącymi kościołami w Stanach Zjednoczonych, Niemczech i krajach skandynawskich, jednymi z niewielu przykładów architektury w drewnie z tego okresu. Dlatego prawie 20 z nich zostało wpisanych na listę światowego dziedzictwa Unesco.